အေယြေခ်ရုိ့ အိမ္

 ပင္ႀကီးပင္ရိပ္တိနန္႔ အရိပ္ဆဆိုင္းနီေျပာက္မထိုးေအာင္အုပ္ဆိုင္းနီေရအတြက္နန္႔ေဒပိုင္္ျပင္လယ္ေဂါင္
ဖက္ကိုထြက္လားဖို႔မေျပာေက႔သန္းလို႔ေတာင္မၾကည့္ႏိုင္ေတာကနီေအာင္နီပူနိန္ေကေလ႔အကၽြန္ရို႕
ရြာထဲမာကမကၠလာေခ်ေတာင္ ေဂါင္းထက္တင္ဖို႔မလိုဘဲ ထြက္လားလို႔ရေရ ။ သရက္ပင္၊ပနဲပင္ ၊
အုန္းပင္ကြမ္းသီးပင္တိကအိမ္တိုင္းမာပိုင္စိုက္ထားကတ္ေတ၊ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမာဆိုေကေလ႔
အပင္တိက က်ားေတာင္ခိုဖို႔ဆိုခ်င္ယင္႔၊ေခ်ာင္းနားဖက္မာဆိုေကေလ႔ကုကၠပင္ႀကီးတိ မကန္နန္႔
ယင္းအပင္တိကေလ အသက္ဇာေလာက္ဟိယာေလေတာ႔မေျပာတတ္ဧရမအႀကီးသန္တိ အမိရို႕မွတ္
တတ္ေခ်ကပင္အႀကီးသန္ဟိေရဆိုယင္႔ ။

ယင္းေလာက္ အရိပ္ေကာင္းေကေလ႔သြင္႔ ေဒႏွစ္ နီခါဖက္က ကေကာင္းပင္ပူေရကာ ။ ရာသီဥတုတိေလ႔
ေဖါက္ျပန္လခဗ်ာယ္ထင္ယင္႔ ။ ေအတြက္နန္႔ လူတိစြာ ျပင္စဖက္က်ေရအိမ္တိမာ လာစုမိနီိကတ္ေတ။
ျပင္စဖက္အိမ္တိကေလ႔ လီရေရလို႔ဆိုစြာရာ ။တိုက္လာေရလီကေလ လီပူတိ ။ နီလို႔မရထိုင္လို႔မရ
ေအာင္တခုမလားဂု ။ အကၽြန္ရို႔တိကဒေယာတပိုင္းနန္႔ နီလို႔ရေရဆိုပါဖိ ။ မမတိ မလားဂုဒုကၡ ၊
အပ်ဳိမေခ်တိဆိုပိုဆိုး ၊ မင္းကၽြန္မတိက တခ်ဳိ ႕ရင္ကန္႔ ပဏာ ရာသီဥတုဒဏ္ကို ေျဖရွင္းလို႔ရသိေရ ။
တခ်ိဳ႕က ေခ်ာင္းနားဆိပ္ က ဇရပ္ထက္မာ ထလန္းကားလန္လို႔ ၊ တခ်ဳိ႕က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲက
ကန္ေဘာင္နားက ဇရပ္ထက္မာ ဖဇင္းေမွာက္လို႔ ။ ယပိုင္ယပိုင္အပူဒဏ္ကိုေျဖရွင္းနီကတ္ေတ ။
အေခ်ခါပိုင္ဆိုေက ေခ်ာင္းထဲမာရာက်ဳတ္ပစ္တမ္းကဇတ္လို႔လားစိမ္နခီခ်င္ေရ ။အမွန္ေျပာရေက မိုး
အယင္က်ပါစီလို႔ေလ႔ ဆုမေတာင္းခ်င္သိ ။ တႏွစ္ပတ္လံုးသီမကန္ေအာင္ လုပ္ထားစြာတနားတေပြ
ေခ်ေလ႔အေညာင္းအညာေျဖခ်င္သိေရႏွင္းရာ ။ အကၽြန္ရို႕အုပ္စုကေတာ႔ ခါ အကၽြန္ရို႕ လူပ်ဳိအိမ္လို႔ ဆိုေကေလ႔ရေရအေယြေခ်ယိုင္ႏုစိန္ရို႕အိမ္က ဒန္ခံေခ်မာ လိွမ္႔နီကတ္ေတ ။

အေယြေခ်အိမ္က အကၽြန္အေခ်ခါကပင္စားအိမ္ေသာက္အိမ္ ။ အဘာသတ္ဖို႔လိုက္ေကေလ႔ ေဒအိမ္မာ ၊ထိတ္ခနဲ ဆိုေက ေဒအိမ္ကိုစီျပီးလာယာ ၊ အေယြေခ်က အလိုလိုက္ေတ။ယင္းခါက သူရို႔ အိမ္မာက ေယာက္်ားျမင္ဖူးစြာကမဟုတ္စြာကို ၊ အမွန္ဆိုေက အကၽြန္ရို႕နန္႔အေယြေခ်ရို႕က အရင္းအခ်ာတိမဟုတ္ ၊ စစ္ကတ္လို႔ ေတာ္နီကတ္စြာရာတခု အစိုင္ေတာ္စြာတိရာ ယကေလ႔အေယြေခ်မာကေကာင္းခ်စ္ေတ။ ေဒအိမ္ဒန္ခံေခ်ကႏွစ္ေခ်ာင္ခ်ီၾကမ္းျပင္နန္႔ကေသာင္းဝါးကိုႏွစ္စိတ္စိတ္ထားေရေဂါင္းအုန္းတိစြာ တိုက္ထားပိုင္ေျပာင္လို႔လဲ႔နီေရ ၊အကၽြန္ရို႕တိဇါ႔ေလာက္လွိမ္႔ထားကတ္ေလဆိုစြာၾကည့္ဖိခ်က္။ ေဒအိမ္မာကကေလေခ်တိေလ႔ေပ်ာ္ကတ္ဖို႔ႏွင္ရာ ေမာင္းဆံုတလံုးေလ႔ ဟိေရခါေဒအစုက ကလိန္ေမေခ်တိေလ႔ ေဒအိမ္မာ ဆန္လာဖြတ္ယင္းလာစုမိကတ္ေတ ။ ကေလေခ်တိ ပဒါကာသီး ခိုးလာ
ေက သုတ္စားကတ္ ။ သရက္သီးခိုးလာေက ငပိဆေရ စားကတ္နန္႔ ရေရာင္းသတ္ပနာေပ်ာ္ဖို႔ေလ႔
ေကာင္းေရ ။ အေယြေခ်မာ ယခ်င္႔တိနန္႔ျခီနီစြာဗ်ာယ္ ။ ေဒ ဂူရာဂ်ဳိင္နန္႔ ဇာတခုေလ႔အက်ဳိးဟိစြာမဟုတ္ ငပိရာကုန္ ဆားရာကုန္ယေကေလ႔ျခီေရ ။ လူတိမေရာက္ေကမနီတတ္ျဖစ္နီဗ်ယ္။

မမွတ္ရရတခါက အကၽြန္ရို႕ေက်းဇုနန္႔ အေယြေခ် အေဘေခ်ဘားမာ နရင္းကို အအုတ္ခံဖူးေရ ။
ျဖစ္ရပံုကေဒပိုင္ အကၽြန္ရို႔အုပ္စုစြာ ၾကက္ခိုးစားကတ္ေတ ၊ျဖစ္ခ်င္စြာမာ ယင္းၾကက္ကအေခ်မိ ျဖစ္နီေရ
ၾကက္ေခ်တရီြက်န္ခခါၾကက္ရွင္မေလ႔ သည္းမခံႏိုင္ဟိဖို႔ အေယြေခ်ရို႕အိမ္ရွိမာလာပနာ တဝက်ိန္ေရလတ္
အေယြေခ်ေလ႔မခံႏိုင္ဗ်ာယ္ဟိဖို႔ေယနန္႔ခြန္းႀကီးခြန္းေခ် ဆဲနီကတ္စြာ အေဘေခ် ဟန္႔ေကေလ႔ မရျဖစ္လ
ခေရလတ္နရင္းအအုတ္ခံလိုက္ရမပြဲျပီးလခေရလတ္ ။ယင္းတေလ အကၽြန္ရို႕အုပ္စုေလ႔ရြာနားမကတ္ဝံ႔ဘဲ
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမာ တလေလာက္ အိပ္ ျဖစ္လိုက္ကတ္ေတ။အေယြေခ်ကိုေလ႔သနားလို႔မက်ီ ။
အေယြေခ်ခမွ်ာ မာ ရန္ျဖစ္ဖို႔ေလ႔ တတ္လီဖို႔စြာမဟုတ္ခ်င႔္ ၊ ဂ်ီဝိဂ်ီဝါနန္႔ေအပိုင္ အေကာင္းေျပာနီေကေတာင္ စကားတခြန္းစြာဖင္တျခားေဂါင္းတျခားျဖစ္နီစြာမာေလ။ဇာေလာက္မၾကာအကၽြန္ရို႕ေလဂဇိုင္ဂဇိုင္မဟုတ္တကြန္ေခ်နန္႔ျပန္ေရာက္
လခကတ္ေတယင္းအိမ္ကို၊အေဘေခ်ေလ႔တခုေလ႔မေျပာခါမအကၽြန္ရို႕တိေလ႔ကိုယ္ရို႕မဟုတ္ေတပိုင္နီသားက်လ
ခကတ္ေတ။အေဘေခ်ေလ႔စိတ္ေကာင္းေရလူပါရာ သူ႔မာ ရက္ဆံုးနီဝင္ ျမီရခြက္ကာနာေခ်တလံုးနန္႔ အဖန္ရည္တည္ေသာက္နီစြာကလြဲလို႔ဗဇိဗဇတ္မ်ားေရလူမဟုတ္။ယင္းရခြက္ကာနာေခ်ေလ႔တရက္တရက္လာေကဖင္အီးရေရ
အခ်ိန္လို႔ဆိုစြာမဟိ၊အညာရီထင္းေတာင္ပိုင္တပံုစြာေလ႔အဖန္ေရေဆာက္တြင္းကုန္ေရ၊လာမွ်လူကိုေလ႔အဖန္ရည္
တည္နီစြာဗ်ာယ္ေယသူမာ။ လာသမွ်လူအတြက္ေလ႔ခြက္မေလာက္ဆိုစြာမဟိစီရ ၊မာလခြံတိကိုအမီြး
အမွ်င္တိဓါးနန္႔ျခစ္ပနာဆီေခ်ပြတ္ပီးေကၾကတ္စင္ထက္မာ လိုေဒါင္႔မင္႔ဒါ မကန္တင္လို႔ဟိယင္႔၊
အေဘေခ် အေၾကာင္းေျပာေက အေဘေခ် နွာေမ အေၾကာင္းေလ႔မေျပာလို႔မျဖစ္ခ်င္႔ ရာဇဝင္နန္႔ဂို၊
အေဘေခ်ႏွာေမက ေမာင္ထီြး ။ အေဘေခ် မိဖတိမာ ေဘေခ်ကိုရခါ ေနာက္ဆံုးဘိတ္ ထင္ပီးေကေမာင္
ထီြးလို႔ပီးထားျပီးခါမေနာက္တေယာက္ရလာလို႔ေမာင္ေႏွာင္းေခ် လို႔ပ်င္ပလိုက္ရေရလတ္။

မင္းလမ္းမထက္နပူဂ်ဂ်ာမာ ကားတစီးေဂါင္းကဖင္က ေခါင္မိုးကလူပေဒသာပင္ပိုင္အျပည့္တင္ပနာ
တရီြရီြနန္႔ၾကိဳင္းပါခ်ိေအာင္လိပ္တြားတြားလို႔လားနီစြာဒန္ခံေခ်ကလွမ္းျမင္နီရေရ၊ ကားခမ်ာ
နူးရာဖင္ထိုင္ပါေရေထာ၊ကားေနာက္ဖက္မာေလ႔ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထလို႔လားၾကည့္စရာမလို
ယင္းလူတိအားလံုးစြာ ေမ်ာက္ျဖူတိျဖစ္နီကတ္ဖို႔စြာကိုအတိြအႀကဳံအရသိေရ။ေအေလာက္အျပင္
ကိုမထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပူနီစြာမာ ဇာဝဋ္လိုက္ဇာဖီးသင္႔လို႔ေအလူတိ ကဇါတြက္လားနီကတ္ရေလ
နန္းလို႔စိတ္ထဲကမိန္းခြန္းကို နားထဲ တို႔ဝင္လာေရအသိေခ်က ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္လားစီေရ။
ေအာ္ ထိုဖက္ရြာ ဒံုးပြဲက တရက္ႏွစ္ရက္ရာလုိသိမ္႔ယာကို။စံေက်ာင္းစံခ်ိန္တိေတာင္အညႊန္႔တိျမင္နီရဗ်ာယ္။ လူတိျမိဳ႔ကိုတက္လို႔စ်ီးျပဳကတ္ဖို႔ႏွင္ရာ ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမာ မမေခ်တိ “ဟန္”တိုက္ နီကတ္စြာက
ဆိုင္းသံဗံုသံတိနားထဲေရာက္လာလို႔သတိရလားေရ ။နီေစာင္းေက အကၽြန္ရို႕တိေလ႔တလား
ကေလ႔က်င႔္ဖို႔ထြက္ကတ္ရဖို႔သိမ္႔။

“ဟန္”ဆိုလို႔“ဟန္” ဆရာငွါးရစြာေလ႔ ဝထုတပုဒ္ ၊ေျပာျပရခန္႔သိမ္႔၊ဟန္ဆရာငွားဖို႔ခါ ကေလေခ်တိက
ရခိုင္ေတးခင္းနန္႔သင္ေရဆရာကိုမွငွါးဖို႔ ဆိုခါ ယင္းဟန္ဆရာ ရာဇဝင္က မေကာင္း ၊ဒံုးပြဲဟိလို႔ ငွါးေရရြာ
တိုင္းမာမယားတေယာက္စီ ရေရ ။ယင္းအတြက္နန္႔ မ မရွင္ဟိေရတိုင္သားတိကမ်က္ခ်ိတ္တတ္
ေတဆိုပီးေက မငွါးဖို႔ကန္႔ကြက္ေရ၊တဖက္က ေလ႔ယင္းလူရစြာမမ တိကိုၾကည့္ မဆမတိ မင္းကၽြန္မတိ နာေမပ်က္ေရမမတိရာမ်က္ခ်ိတ္ တတ္ေကအပ်ဳိတိကို ယူဖို႔ႏွင္းရာလို႔ ေဇာဒကတက္ေတ၊
ယပိုင္နန္႔လို႔ဟန္ဆရာကိုေလ႔မယားမယူရ ရြာကရေရမမေလ႔ရြာကႏွင္ထုတ္ခံရ
ဖို႔ဆိုေရ ကတိစာခ်ဳပ္နန္႔ယင္း“ဟန္”ဆရာကိုငွါးျဖစ္လခေရ၊ အဂုဆိုေက အကၽြန္ရို႕ေလ႔ “မင္းေလ႔ရခိုင္နန္႔ ” ဝင္႔နီေအာင္ကဖို႔တတ္နီကတ္ဗ်ာယ္။ အကၽြန္ရို႕“ဟန္”ဆရာကေတာ႔ခါ မင္းရို႕အဖြဲ႔ ပထမ ရစီရဖို႔ဆိုယင္႔။

နီမေစာင္းခင္တနားေပြေခ် ထမဆီငင္ပလိုက္ေမလို႔မွတ္ေတ။အိမ္မာေရာက္နီကတ္ေတဟိသမွ်လူေရာင္းခနဲ
ရယ္သံေၾကာင္႔ အိပ္ခါနီးေခ်လန္႔က်လခရေရ၊ျဖစ္ပံုကအေယြေခ်ရို႕၏အသက္ႀကီးျပီးမကံစမ္းမဲေပါက္ထားေရ
ခ်ထားစရာနီရာမဟိေလာက္ေအာင္ခ်စ္လွစြာေသာေမ်ာက္လကၡဏာမာတင္မီြးထားေရ တဦးတည္းေသာ
ေမ်ာက္ရငံေခ်ကို အမိသယ္မကေျပာေရ စကားေၾကာင္႔ပြဲက်လခစြာျဖစ္ပါေရ။အေယြေခ်ကသားေတာ္ေမာင္
ကို ေျပာလိုက္ေတစကားမာထံုးစိုင္အတိုင္း ဖင္တျခားေဂါင္းတျခား ၊“ ေဟးးး ရြင႔္ဇာေခ် ဒံုးပြဲမမွီခ်င္ဗ်ာယ္လာ နပူစားေရခ်ဳိင္(ခ်ဥ္)ခံေရ နင္ေခၚစြာငါမၾကားလား လာဖို႔လားမလာလာနင္ ” လတ္။။ ။။

သားေတာ္ေမာင္မာကအမိသယ္မေအာ္စြာၾကားလီဖို႔မေျပာေက႔ ပုပါခ်ိေအာင္ျဗီးလခစြာအမိသယ္မမာအရိပ္
ေတာင္မက်လိုက္။


ကိုမင္း(24.7.2010)