စိတ္ရွည္ဖုိ့ေတာ့လုိသည္….
ဆူပြနိန္ ေလာကဓံကုိ ရင္မွာပုိက္လုိ ့
တိတ္ဆိတ္ေတ ၾကယ္ၾကြီ ညဥ့္မွာ ခရီးထြက္ခခါ…
မျမင္မစမ္း ေမွာင္အတိက်နိန္ရယ္ လမ္းထက္က…
အၾကင္နာမဟိရယ္ ရယ္သံတိကလြဲလုိ့……..၊
ပစကုိ ပိတ္၊ နားကုိစြင့္လုိ့ မ်က္စိကုိလဲ ဖြင့္ထားရဖုိ့…၊
လွုိင္းသံတိ အယင္ကထက္ ပုိဆူလာလိမ့္ေမ…
ရုိးေတာင္ၾကီးအယင္ကထက္ ေျခာက္သြိလာလိမ့္ေမ…
စီးလာခရယ္ သရီ ဖနပ္ေတာင္ အရည္ပ်ိဳခခ်င္ခ်င္….၊
ေဒလမ္းသည္က..
မတ္ေစာက္နိန္ရယ္ ေတာင္တက္လမ္းလဲမဟုတ္
ေျပျပစ္နိန္ေရ ဆင္ျခီ ေခ်ာ လဲ မဟုတ္
ေ၀ဒနာ အရုိးတိ ခင္းထားျပီးေက၊ မ်က္ရည္ပင္လယ္…
လွုိင္းထ နိန္ရယ္ နတ္ျပည္ေအာက္က ဖုန္းဆုိးေတာ....
အသူရာ မာရ္နတ္တိ သိမ္းပုိက္ထားျပီးေက၊
အေၾကာက္တရားတိ လႊမ္းျခံဳနိန္ရယ္ ျမီ…..
ရာဇာမင္းယုတ္တိ စုိးမုိးထားျပီးေက၊
အရာရာပ်က္ယြင္းနိန္ရယ္ တုိင္းျပည္။
ရႊီျပည္ေတာ္ျပန္ခ်ိန္မာ အလုိအပ္ဆံုးအရာႏွစ္ခုဟိရယ္…
တဖက္က ရက္စက္မွုတရား၊ တဖက္က အၾကင္နာအား
ရုိးေတာင္က ပန္းသဇင္တိကုိ အၾကင္နာရီ ပက္ျဖန္းျပီးေက
ဖ်က္ဆီးနိန္ ပုိးေကာင္တိကုိကား အမ်ိဳးျဖဳတ္တုိက္ထုတ္ရဖုိ့။
0 comments:
Post a Comment